...صدا کن مرا
دلم هواتو کرده...
یاد دو ماه پیش افتادم، اومدم پیشت...
موقع اذان ظهر، از دور گنبد طلات رو دیدم، گریه ام گرفت، اذن دخول خوندم، گریه ام گرفت. دلم برات تنگ شده بود. خیلی تنگ شده بود....
حرمت شلوغ بود، دلم گرفت. یهویی راه باز شد، اومدم جلوتر، گریه ام گرفت.... دعا کردم، گریه کردم...
چه زود نگاهم کردی...
دوباره دلم گرفته، دوباره گریه ام میاد، دوباره دلم تنگه...
اما این بار کنارت نیستم.
از دورم جوابمو میدی؟
نوشته شده در سه شنبه 90/1/23ساعت
10:59 عصر توسط ساجده کاف نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
About
ساجده کاف
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را. راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند. دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر. و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...
